Z myślą o problemach, z jakimi mogą spotkać się repatrianci poszukujący pracy, zostały przewidziane formy tzw. aktywizacji zawodowej repatriantów, zwiększające ich szanse na uzyskanie zatrudnienia – art. 23 do 27 ustawy o repatriacji z dnia 9 listopada 2000 roku o repatriacji (t.j. Dz. U. 2018 r., poz. 609 z późn. zm.).
Aktywizacja zawodowa może być realizowana w ciągu 5 lat od dnia nabycia przez repatrianta obywatelstwa polskiego.
Wniosek o udzielenie dotacji celowej na aktywizację zawodową repatriantów STAROSTA składa do właściwego wojewody w terminie do 120 dni od dnia podpisania umowy z pracodawcą lub repatriantem, nie później jednak niż do 10 września roku budżetowego - § 7 rozporządzenia.
Starosta może zapewnić repatriantowi aktywizacją zawodową poprzez:
- Zwrot części kosztów poniesionych przez repatrianta na podnoszenie kwalifikacji zawodowych;
- Zwrot części kosztów poniesionych przez pracodawcę na:
- utworzenie stanowiska pracy,
- przeszkolenie zawodowe repatrianta,
- wynagrodzenie, nagrody i składki na ubezpieczenia społeczne.
Każdą z form aktywizacji zawodowej można zastosować jeden raz, jednak łączna kwota związanych z tym wydatków nie może przekroczyć dwunastokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia obowiązującego w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia pierwszej umowy aktywizacyjnej.
Zwrot części kosztów poniesionych przez repatrianta na podnoszenie kwalifikacji zawodowych następuje na podstawie umowy zawartej między repatriantem, a starostą. Kosztami podnoszenia kwalifikacji zawodowych są: opłaty za naukę oraz opłaty za uzyskanie świadectwa lub tytułu kwalifikacyjnego.
Umowa zawarta przez repatrianta ze starostą powinna określać:
- zasady wypłacania i wysokość zwracanej kwoty;
- prawa i obowiązki stron umowy, w tym zobowiązanie repatrianta do zwrotu kwoty na zasadach określonych przez starostę, w przypadku nieuzasadnionego przerwania nauki lub jej niepodjęcia.
Zwrotowi podlega kwota w wysokości połowy kosztów poniesionych na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, nie więcej jednak niż równowartość dwukrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia umowy.
Zwrot części kosztów poniesionych przez pracodawcę na przeszkolenie repatrianta, wynagrodzenie, nagrody i składki na ubezpieczenie społeczne oraz utworzenie stanowiska pracy następuje na podstawie umowy zawartej pomiędzy pracodawcą a starostą.
Starosta może zwracać pracodawcy koszty ponoszone przez niego z tytułu zatrudnienia repatrianta w pełnym wymiarze czasu pracy (koszt wynagrodzenia, nagród oraz składek na ubezpieczenia społeczne) przez okres do 12 miesięcy. Warunkiem zwrotu kosztów jest zatrudnienie repatrianta przez co najmniej 24 miesięcy. Zwrot kosztów obejmuje koszty do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, obowiązującego w grudniu roku poprzedniego, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, w okresie miesięcznym, w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.
Starosta nie może zawrzeć umów z pracodawcą jeżeli:
- pracodawca ma zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy lub na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
- pracodawca nie dotrzymał warunków innych umów zawartych z organami zatrudnienia,
- doradca zawodowy powiatowego urzędu pracy wydał negatywną opinię o predyspozycji repatrianta do wykonywania pracy, w związku z którą może nastąpić zwrot kosztów.
Zawarta z pracodawcą umowa powinna określać w szczególności:
- sposób zwrotu kosztów;
- zasady wypłacania i wysokość zwracanej kwoty;
- prawa i obowiązki stron umowy w tym:
b) uprawnienia starosty do kontroli pracodawcy w zakresie prawidłowości prowadzenia aktywizacji zawodowej repatrianta.
Formy aktywizacji zawodowej finansowe są wypłacane w formie dotacji celowej ze środków wyodrębnionych na te zadania w budżetach wojewodów.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. 2018 r., poz. 609 z późń. zm.), Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 czerwca 2018 r. w sprawie podziału rezerwy celowej budżetu państwa „Pomoc dla repatriantów" (Dz. U. 2018 r., poz. 1352).
